Special : Sea (1/3)
WE
ARE FRIEND
Day
x Im , Earth & Jao-Khun
Special
: Sea (1/3)
“แดดแม่งแรงจัด
เล่นน้ำยังไม่ได้หรอก เดี๋ยวมึงแม่งก็กลายเป็นหมูย่างพอดีกูว่า”
เสียงของเอิร์ทดังมาจากทางด้านหลัง
คำพูดนั้นทำให้คนฟังหลุดขำออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน เว้นเสียแต่เจ้าขุนที่หน้าบึ้งในทันที
เนื่องจากว่าประโยคข้างต้นได้มีการพาดพิงถึงตัวเองโดยตรง
ในทีแรกที่เท้าเหยียบลงบนพื้นทราย
เจ้าขุนเป็นฝ่ายเอ่ยปากออกมาด้วยความตื่นเต้นว่าอยากเล่นน้ำทะเลจะขาด เขาอยากจะผ่อนคลายตัวเองหลังจากที่ผ่านเรื่องเครียดๆมาได้หมาดๆ
แต่ไอ้บ้าเอิร์ทดันขัดอารมณ์ด้วยการล้อว่าเป็นหมูซะได้
“แต่มันก็ร้อนจริงๆอะ
เอาของไปเก็บที่ห้องกันก่อน พักทำอะไรส่วนตัวสักแป๊บ
แล้วเดี๋ยวค่อยออกมาเจอกันครับ” ตามมาด้วยเดย์ที่เป็นฝ่ายพูดเสริม
หลังจากที่เอ่ยปากชวนอิมมาทะเลด้วยกันตอนโน้น
ก็กลายเป็นว่าร่างเล็กติดงานจนไม่สามารถปลีกเวลามาเที่ยวกับเขาได้ คุยกันในกลุ่มไปๆมาๆก็ดันได้ไอ้เอิร์ทกับเจ้าขุนติดสอยห้อยตามมาด้วยซะงั้น
ทีแรกก็กะจะชวนไอ้ลมกับโซ่มาด้วยกัน
แต่คนเป็นนายแบบดังก็คิวงานรัดตัวเสียเหลือเกิน แถมโซ่ก็ยังมัวแต่วุ่นวายกับการเปิดผับใหม่ที่ร่วมลงทุนไปกับไอ้เมฆจนไม่มีเวลาได้ขยับตัวไปไหน
ถึงแม้ว่ามันจะน่าดีใจด้วยเพราะว่ากิจการเติบโตขึ้นและดำเนินไปในทางที่ดีก็เถอะ แอบคิดเอาเองว่าถ้าเจ้าของตัวจริงมันได้อยู่ดูผลงานของตัวเองและได้บริหารจัดการด้วยตัวเองคงจะน่าภูมิใจไม่น้อย
พูดถึงเมฆ…
โซ่น่าจะเป็นคนเดียวที่ได้ติดต่อและพูดคุย
เนื่องจากว่าคนทางโน้นไม่ได้เข้าร่วมกลุ่มไลน์กลุ่มไหนเลย อีกทั้งยังไม่มีเวลาตอบเพราะตัดสินใจไปเรียนต่อด้านการบริหารธุรกิจอีกต่างหาก
จากวันที่มันบินไปพักใจไกลถึงแคนาดา
จนตอนนี้ก็ผ่านมาสามเดือนกว่า วันเวลาผ่านไปไวกว่าที่คิดเอาไว้นัก และกลุ่มของพวกเขาก็เหลือกันเพียงแค่
6 คนเท่านั้น
เดย์
อิม
เอิร์ท
ลม
โซ่
แจง
ยังคงนัดเจอกันบ่อยๆและพูดคุยกันเหมือนเดิมภายใต้กลุ่มที่ชื่อว่า
‘ก็ยังเป็นเพื่อน’
แต่สำหรับเจ้าขุนที่มาด้วยนั้นยังไม่ยอมเข้ากลุ่มไลน์มาคุยกันแบบปกติ
เนื่องด้วยความรู้สึกทางใจยังไม่หายไป ความจริงแล้วเจ้าขุนเองก็ไม่ได้โกรธอะไรเลย เพียงแต่ข้างในใจมันยังไม่ลืมต่างหาก
รายนั้นบอกว่าตอนนี้ก็ยังเจ็บ ยังทำใจเรื่องของลมไม่ได้
ก็เลยอยู่กับตัวเองแบบเงียบๆมาสักพักแล้ว ความจริงถ้าคราวนี้ลมกับโซ่มาด้วยก็คงจะไม่มาหรอก
แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดอะไรกัน
คนเราต้องเติบโตไปเรื่อยๆ เดินไปตามทางของตัวเอง
แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะฟื้นตัวได้เร็ว
ยิ่งบาดแผลที่ได้รับมันสาหัสต่างกัน
แต่ละคนก็ต้องใช้เวลาเยียวยาแตกต่างกันไป
“พักผ่อนแบบส่วนตัวนี่คือทำอะไรครับคุณ
เก็บแรงไว้เล่นน้ำบ้าง มาทะเลก็ต้องเล่นน้ำทะเลนะครับ ไม่ใช่เล่นน้ำแฟน” เอิร์ทเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มเยาะ คำพูดนั้นทำให้คนที่ยืนเงียบอยู่นานหันไปชูนิ้วกลางใส่ให้ในทันที
“โห่ อิมโหดอีกละ ไอ้เดย์เก็บเมียมึงดิ้”
เอิร์ทมันว่าต่อ
“เหี้ยไรไอ้เอิร์ท!”
“คบกันมาสามเดือนกว่าละ
ยังไม่ยอมรับคำว่าเมียอีก”
“ควย เลิกพูดดิ้ จั๊กจี้”
และอิมก็ยังคงเป็นอิม
เวลาเขินอะไรก็มักจะด่าอยู่เสมอ ทั้งๆที่เจ้าตัวมันชอบจะตายกับการที่โดนเรียกแบบนั้นตอนอยู่ด้วยกันแค่เพียงสองคน
แต่พอต่อหน้าเพื่อนกลับไม่ยอมให้เรียกเลยสักที
“ทำเป็นจั๊กจี้ ไอ้เดย์
กูว่ามึงต้องทบทวนความจำให้มันแล้ว”
ไอ้คนช่างยุยังคงทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป ไม่ว่าตอนไหนเอิร์ทก็สามารถกวนประสาทอิมได้อยู่เสมอ
นี่ถ้าไม่ติดว่าอยู่ไกลกันจะเดินไปเตะแรงๆสักเปรี้ยง
“กูไม่ทบทวนไรทั้งนั้นแหละ
ยังไงก็หนีสถานะนี้ไม่พ้นอยู่ดีปะ”
“สัส”
“แต่มาครั้งนี้ผมจะพักผ่อนครับบอกเลย
ไม่มีอะไรมาขัดขวางได้ทั้งนั้น” เดย์พูดแบบยิ้มๆ ก่อนจะวางกระเป๋าเอาไว้หน้าบ้านพักเมื่อเดินมาถึงพอดี
พวกเขาจองบ้านพักไว้คนละหลัง ความจริงมันก็อยู่ติดกันนั่นแหละ
และทีแรกก็กะด้วยว่าจะพักรวมกันไปเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนอะไรก็คงจะง่ายกว่านี้ ให้นอนโซฟารวมกันก็ยังได้
แต่ปัจจุบันจากสถานะคำว่าเพื่อนกลายเป็นคนรักไปแล้ว
กิจกรรมตอนก่อนนอนคงไม่ใช่การเมาแล้วหลับไปเหมือนเดิมแน่ๆ
ก็เลยต้องมีระยะห่างให้กันอย่างที่เห็น
แต่บางทีก็เป็นระเบียบดีเหมือนกัน
“อย่าเลทนะสัส ออกมาดูทะเลกันนอกบ้านด้วย
ไม่ใช่ดูผ่านทางหน้าต่าง” เสียงของนายเอิร์ทเจ้าเก่าเจ้าเดิมตะโกนดังออกมา
เรียกให้อิมชูนิ้วกลางใส่อีกหนก่อนจะเดินเข้าบ้านของตัวเองไป
แต่ก็ยังมิวายได้ยินเสียงหัวเราะของไอ้เพื่อนจอมกวนดังตามหลังมาอยู่ดี
.
.
.
“สวยใช้ได้” เสียงเล็กเอ่ยพร้อมกับหันไปมองรอบๆห้อง เจ้าขุนเปิดโน่นเปิดนี่ดูไปเรื่อย รวมทั้งผ้าม่านเพื่อให้แสงสว่างสาดส่องเข้ามาด้านใน
ไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นเหมือนกันมั้ย แต่สำหรับเขา..
สิ่งถัดไปที่น่าสนใจเสมอก็คือห้องอาบน้ำ ว่ากันว่าสิ่งที่ทำให้โรงแรมหรือบ้านพักน่าอยู่ก็วัดกันที่ห้องนี้นี่แหละ
ร่างเล็กเดินสำรวจไปรอบๆบ้านหลังขนาดย่อมๆ
ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปอัพลงสตอรี่ของอินสตาแกรมเพื่อให้เพื่อนคนอื่นๆได้เห็นกัน
มือเล็กกดดูของคนอื่นๆไปเรื่อย ก่อนจะเห็นว่าที่แอคของไอ้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อคนนั้นก็มีการอัพเดทเมื่อไม่นานมานี้
เจ้าขุนกดเข้าไปดูด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะหันไปมองยังคนที่นอนแผ่อยู่บนเตียงแล้วส่ายหน้าเมื่อเห็นว่าเป็นรูปของเขาเอง
“ถ้าแอบถ่ายกูแล้วอ้วน
กูจะโกรธมึง”
“แล้วมันอ้วนซะที่ไหนกัน
ไอ้ที่กูลงไปนั่นแหละน่ารักแล้ว” เอิร์ทยกหัวขึ้นจากหมอนในขณะที่พูดค้าน
ริมฝีปากหนายกยิ้มให้กับคนที่เดินมาทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงพร้อมกับเขยิบที่ให้
“จะว่าไป มึงผอมลงกว่าเดิมตั้งเยอะ
จนกูไม่กล้าเรียกว่าอ้วน” เขาพูดต่อ
อาจเป็นเพราะการอกหักทำให้กินอาหารอะไรก็ไม่อร่อยล่ะมั้ง
เพราะเจ้าขุนเองก็รู้ว่าน้ำหนักของเขาลดลง เสื้อผ้าที่เคยใส่แล้วคับก็กลายเป็นมีช่องว่างให้ได้หายใจ
ความจริงมันก็อาจจะเป็นเรื่องที่ดีก็ได้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องนักถ้าหากจะพูดกันตรงๆ
เพราะถ้าหากเลือกได้..
คงไม่มีใครในโลกอยากจะอกหักหรอกจริงมั้ยล่ะ
“เรียกไปเหอะ มึงก็เรียกอยู่ดีแหละ”
“มันชิน แต่มึงผอมลงจริงๆ
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้อ้วนเหมือนเดิมนะ กูชอบนิ่มๆ” มือใหญ่ส่งมาบีบเอวของเจ้าขุนเพื่อหยอก
การกระทำนั้นเรียกให้เจ้าตัวส่งมือไปฟาดที่ลำแขนแกร่งในทันที
“ก็บอกว่ากูบ้าจี้!!”
“แค่นี้เอง โด่”
“กูจี้คืนก็ไม่ได้ ไอ้เลว”
ใบหน้าหวานเง้างอ
ก่อนจะกำมือแล้วทุบลงไปบนหัวไหล่แกร่งอีกครั้งเพื่อลงโทษ
“ก็ผมไม่บ้าจี้ครับ”
เอิร์ทหัวเราะ ยิ่งขำมากแค่ไหนก็ทำให้เจ้าขุนถลึงตาใส่มากกว่าเดิมซะอีก
หลังจากนั้นความเงียบก็เข้ามาปกคลุมรอบกายของทั้งคู่
พวกเขายิ้มให้กัน แต่กลับไม่รู้ว่าจะต่อบทสนทนาอย่างไร เพราะฉะนั้นเจ้าขุนถึงได้เลือกที่จะเอนตัวลงมานอนหงายอยู่บนเตียงด้วย
“จะนอนหรอ?”
“มั้ง..” เขาตอบเสียงเบา พอเป็นแบบนั้นมืออุ่นๆก็ส่งมาลูบที่หัวแทบจะทันที
มันเป็นแบบนี้เสมอ ตลอดสามเดือนกว่าๆที่ผ่านมา
เขาอยู่ภายใต้การดูแลของเอิร์ทแทบจะทุกวัน พวกเขาใช้ชีวิตร่วมกันภายใต้คำว่าเพื่อน
มันไม่มีอะไรลึกซึ้งมากไปกว่านั้น มีเพียงความห่วงใย ความอ่อนโยน และก็ความอบอุ่นเท่าที่เอิร์ทจะให้เขาได้
กล้าพูดได้เลยว่าเอิร์ทรู้จักเขาดีที่สุด
เอิร์ทรู้ว่าเขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
ชอบกินอะไร
ชอบดูหนังเรื่องไหน
ชอบไปที่ไหน
ชอบเพลงอะไร
แม้กระทั่งเรื่องที่ว่าต้องลูบหัวก่อนนอนถึงจะหลับสนิทอีกฝ่ายก็รู้
และตั้งแต่รับรู้ ทุกคืนที่นอนด้วยกัน
เอิร์ทก็จะเป็นคนลูบหัวของเขาตลอด จนกระทั่งผล็อยหลับไป แล้วอีกฝ่ายค่อยจมเข้าสู่ห้วงนิทราตามมา
ถึงกระนั้นก็ไม่มีการเรียกร้องหรือตอแยเลยสักนิด
เอิร์ทไม่เคยทำให้เขารู้สึกลำบากใจอย่างที่ควรจะเป็น แล้วนั่นก็ทำให้เจ้าขุนได้รับรู้ว่านี่แหละ.. คือคำว่ารักที่ไม่คิดจะหวังผลอย่างแท้จริง
แต่คนอย่างเขาสมควรกับคนอย่างเอิร์ทจริงๆน่ะหรอ
คำถามนี้ก็ดังก้องอยู่ในหัวอีกเหมือนกัน
เจ้าขุนถามตัวเองซ้ำๆทุกวัน โดยที่ตอนนี้เขาก็ยังไม่กล้าที่จะก้าวข้ามเส้นบางๆที่ชื่อว่า
‘เพื่อนสนิท’ ไปเสียที มันทำใจค่อนข้างที่จะลำบาก แต่หัวใจอีกฝั่งหนึ่งก็เริ่มที่จะเรียกร้องการดูแลที่มากกว่านี้
เพราะแน่นอนว่าคนเป็นแฟน.. ย่อมได้ทำอะไรที่มากกว่าคนเป็นเพื่อนเขาทำอยู่แล้ว...
แต่ก็ยังไม่แน่ใจอีกเหมือนกัน
บางทีเจ้าขุนก็เป็นคนที่คิดอะไรช้า
จนเขาเริ่มกลัวว่าถ้าเวลานั้นมาถึง.. มันจะสายเกินไปสำหรับเขาหรือเปล่า
“มึงท้อรึยังเอิร์ท”
“หืม?”
ร่างเล็กถามออกไปแบบนั้น ชั่วขณะหนึ่งที่เขาคิดว่าตัวเองทำเพียงแค่ถามเบาๆในใจ
หากแต่มันกลับเปล่งออกไปให้คนข้างๆได้ยินซะได้
เอิร์ทเลิกคิ้วด้วยความงวยงง
มือหนายังคงลูบอยู่ที่ตรงเส้นผมสีอ่อนนั้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเจ้าขุนเป็นฝ่ายผล็อยหลับไป
ทิ้งเอาไว้แค่ความคาใจให้กับคนฟัง
.
.
.
“อือ..”
ริมฝีปากบดเบียดเข้าหากันบนเตียงกว้าง
มือหนารั้งเอวบางเข้ามากอดเอาไว้แนบชิดพร้อมกับปลายลิ้นร้อนที่แตะไล่ไปตามกลีบปาก
ความชื้นแฉะเรียกให้ลิ้นเล็กส่งออกมาแตะเข้าหา
แขนเรียวสวมกอดเข้าที่ต้นคอแกร่งก่อนจะเอียงหน้าไปทางตรงกันข้ามเพื่อการจูบที่ถนัดกว่าเดิม
“อะ..อืม..” เสียงครางในลำคออื้ออึงดังออกมาเรื่อยๆ
อิมเกี่ยวปลายลิ้นเข้าหาแฟนหนุ่ม ดูดซับเอาความหวานเข้ามากลืนกินอย่างไม่ยอมแพ้ ยิ่งเดย์โถมจูบเข้าใส่เขาเท่าไหร่
ร่างเล็กก็ทำการแตะตวัดต่อไปหนักหน่วงเท่านั้น
สร้างความพอใจให้กับผู้รับได้เป็นอย่างดี
ช่องว่างผละออกเพียงเล็กน้อยเพื่อกอบโกยเอาอากาศเข้าปอด
ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะบดเบียดเข้าหากันอีกครั้ง พร้อมทั้งกายเล็กที่เอนหลังนอนราบลงไปกับเตียง
แถมไม่พอยังเป็นฝ่ายดึงให้คนตัวใหญ่พลิกขึ้นมาคร่อมเอาไว้อีกต่างหาก
“อืม..”
“..อ อึก”
เสียงดูดซับดังเป็นพักๆกับรสจูบที่ร้อนยิ่งกว่าเดิม
มือเล็กลูบไปตามแผ่นหลังของคนตัวสูงก่อนจะแอ่นกายเบียดชิดกับคนด้านบนเพื่อปลุกเร้าอารมณ์
พวกเขาเป็นของกันและกันหลายครั้ง แน่นอนว่าการจูบก็ด้วยเช่นกัน
แต่กลับไม่มีครั้งไหนเลยที่ทั้งคู่ไม่รู้สึกว่ามันแปลกใหม่ ทั้งๆที่ริมฝีปากก็ของคนเดิม
รสชาติก็เหมือนที่เคยและร่างกายก็ไม่ได้เปลี่ยนเลยสักนิด
แต่ไม่เคยเบื่อ
เดย์นึกขอบคุณตัวเองอยู่ทุกวันที่เขาตัดสินใจเลือกเดินทางนี้
เพราะที่ผ่านมาอิมก็ดีกับเขามากๆ เรียกได้ว่าร่างเล็กเป็นแฟนที่โคตรจะครบเครื่อง ไม่ว่าด้านไหนๆก็เอาใจใส่เขาไปเสียหมด
ทำให้นึกภูมิใจอยู่เสมอว่าตัวเขานั้นเลือกคนไม่ผิด
แต่..
‘ทำบ่อยไปเดี๋ยวมึงเบื่อกู’
‘ไปเที่ยวจริงๆนะ ห้ามขังกูอยู่ห้อง’
‘เออ เที่ยวคือเที่ยว
อยากจะพักก็ให้พัก ตามใจทุกอย่างแล้ว’
เขายังจำประโยคที่ตัวเองคุยกับอิมในตอนนั้นได้
และจู่ๆความคิดแบบแผลงๆก็แล่นเข้ามาในหัวของคนขี้แกล้ง
เดย์เป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกก่อนจะกดจมูกหอมลงไปที่ข้างแก้ม
ถ้าเป็นตอนปกติเขาคงจะรีบจู่โจมที่ลำคอขาวๆของอิมและทำรอยเอาไว้อย่างแน่นอน หากแต่เวลาแบบนี้กลับไม่ใช่อย่างนั้น
ร่างเล็กเชิดคอขึ้นแบบเก้อๆเมื่อคนด้านบนหยุดไปเสียดื้อๆ
อิมกดใบหน้าลงมามองร่างสูงด้วยสายตาที่เหมือนอยากจะถามว่าหยุดทำไม? ท่ามกลางลมหายใจที่หอบแรงเขาคือคนที่ถูกทิ้งค้างเอาไว้กลางทางแบบไม่บอกไม่กล่าว
“นอนละ” ยิ่งได้รับคำพูดที่แสนจะกวนประสาทออกมาจากปากของคนตัวสูงก็ยิ่งทำให้อิมรู้สึกได้ว่าตัวเองนั้นถูกลอยแพ
“ฮะ?” อิมย่นคิ้วเข้าหากันด้วยความงงงวย ร่างเล็กยืดตัวขึ้นมองในจังหวะที่เดย์เองก็ทิ้งตัวลงไปนอนหงายอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มยียวนมาให้
“งงไรครับ นอนดิ เดี๋ยวตอนเย็นตื่นไปเล่นน้ำกัน
จะได้มีแรงไง”
“อะไรของมึงวะ”
อิมขมวดคิ้วมุ่น สีหน้าดูไม่ไว้ใจไอ้คนขี้แกล้งอย่างถึงที่สุด ในหัวของเขาคิดสารพัดว่าเดย์จะเล่นตลกอะไรอีก
เพราะที่ผ่านมาไอ้แฟนบ้านี่ชอบมีเรื่องแผลงๆมาเล่นมาหยอกได้เสมอ
แต่ไม่เลย..
เพราะไอ้คนข้างๆทำเพียงยกแขนขึ้นมารองหัวแล้วหลับตาลงก็เท่านั้น
นี่มันหมายความว่ายังไงกัน!!
“สรุปจะไม่เอากูใช่มะ”
คำถามตรงๆเกือบจะทำให้ร่างสูงหลุดขำ แต่เดย์ก็ยังไม่ได้หลุดออกจากแผนการที่วางเอาไว้
ร่างสูงเหลือบตาขึ้นมองพร้อมกับแสร้งทำสีหน้าประหลาดใจ ในขณะที่คนถูกทิ้งเอาไว้กลางทางเริ่มจะมีน้ำโห
“เอาไรอะครับ”
“สัสเดย์ เล่นไรเนี่ย”
“เอ้า ก็มึงพูดตอนนั้นไง
ว่าถ้ามาเที่ยวก็อยากพักบ้าง ไหนบอกว่ากลัวกูเอาบ่อยๆแล้วกูจะเบื่อไง”
อิมกัดริมฝีปาก พอถึงตอนนี้คำพูดในวันนั้นก็ถาโถมเข้ามาในหัว
ทำไมเขาจะจำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายพูดอะไรบ้าง แต่ก็ไม่ได้คิดว่าไอ้บ้าเดย์มันจะเจ้าเล่ห์ขนาดที่ว่าแก้เผ็ดด้วยการจูบปลุกอารมณ์ก่อนแล้วหยุดไปแบบหน้าด้านๆแบบนี้ซะหน่อย
นี่คงจะเป็นแผนที่จะแกล้งให้เขาเป็นคนเอ่ยปากขอสินะ
เขาคิดในใจแบบนั้นก่อนจะจ้องหน้าไอ้คนกวนตีนเขม็ง มันน่าหมั่นไส้จนอยากต่อย ยิ่งในตอนที่คิ้วหนาๆนั่นยักขึ้นด้านบนแบบไม่สะทกสะท้านอะไรนั่นอีก
เหอะ
มีเหรอคนอย่างอิมจะยอมแพ้
ร่างเล็กดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายเอาไว้
ก่อนจะยกยิ้มให้แล้วเลือกที่จะเชิดใส่เดย์เหมือนกัน
ได้พักก็ดี อย่างน้อยตัวเขาเองก็ไม่ต้องเหนื่อยกาย
“ฝันดีครับแฟน จะไปเล่นน้ำทะเลตอนไหนก็บอกละกัน”
อิมพูดทั้งๆที่หลับตา เจ้าตัวไม่อาจรู้ว่าคนตัวสูงยิ้มขำแค่ไหนให้กับท่าทางผยองของตัวเอง
เหอะ!!
หยิ่งไปเถอะไอ้เดย์
ไม่เอาก็คือไม่เอา
พูดเองนะ
แล้วมาดูกันว่าเขาหรือมันจะได้เป็นฝ่ายเอ่ยปากขอก่อน
เพราะที่ผ่านมามีอะไรกันแทบจะตลอด ไม่เคยเว้นได้นานซะที อิมมั่นใจว่าเขารู้จักนิสัยของไอ้แฟนบ้านี่ดี
เพราะฉะนั้นงานนี้..
เขามั่นใจเลย
ว่ายังไง
ไอ้เดย์
ก็ต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปากขอก่อน
คอยดูเถอะ ถึงตอนนั้นจะเล่นตัวบ้าง
ต่อให้มันอยากจะทำแค่ไหน เขาจะไม่ยอมใจอ่อนให้เด็ดขาดเลย!!!
talk : ตอน sea มี 3 พาร์ทจบนะคะ เหมือนเรื่องสั้นที่ทะเลอะไรแบบนี้ 5555
tag #ใครเป็นแฟนใคร
ตอนเดย์อิมน่ารักมาก งื้ออออ
ตอบลบขอบคุณค่าา สนุกมาก
ตอบลบโอ้ยน่ารัก ><
ตอบลบโอ้ยน่ารัก ><
ตอบลบ