Episode 20 ( Day x Im )

WE ARE FRIEND

Day x Im

Episode 20

 ปล. ก่อนอ่านบทนี้ อ่านใครเป็นแฟนใคร ในแอพจอยลดาตอนที่ 20 ก่อนนะคะ

“มองไร”

เสียงทุ้มเอ่ยถามแบบขำๆ เมื่อเขาเห็นว่าคนที่ได้ชื่อ ‘เพื่อนสนิท’ ยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตู หลังจากที่เจ้าตัวปลีกไปขลุกอยู่ในครัวคนเดียวอยู่นานสองนาน

เขาก็พอจะรู้แล้วแหละว่ามันถูกอาการที่เรียกว่า ‘งอน’ เข้ามาสิง แต่ตามประสาคนที่ปากไม่ตรงกับใจ ยังไงก็คงจะไม่ยอมรับ

ใช่ อิมไม่ยอมรับหรอก แต่เขาเห็น เพราะตอนที่มันเดินออกไปแบบเงียบๆเป็นจังหวะเดียวที่เขาคุยกับโซ่พอดี

ก็นะ

ยอมรับว่าเป็นห่วง เพราะเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นค่อนข้างที่จะใหญ่พอสมควร ขนาดตัวเขาเองยังไม่รู้เลยว่าควรจะรับมือยังไง

ถึงจะพูดเล่นอยู่บ่อยๆว่าเพื่อนกันก็เอากันได้ก็เถอะ

ก็เอากันได้จริงๆ

แต่ถ้ารู้สึกไปแล้ว.. มันก็ยากที่จะรักษาความสัมพันธ์เอาไว้ให้ได้เหมือนเดิม

ยกตัวอย่างเช่นเขากับคนตรงหน้าก็ได้

เดย์จ้องเข้าไปในดวงตาเรียว อีกฝ่ายมองเขาตอบท่ามกลางความเงียบที่ปกคลุมไปทั่วทั้งห้อง เขาไม่รู้จะพูดอะไร และเดย์ก็มั่นใจว่าอีกฝ่ายเองก็หัวโล่งๆเช่นกัน

บรรยากาศในตอนนี้แสนจะน่าอึดอัด เขาใช้เวลาทั้งหมดพิจารณาใบหน้าของอีกฝ่ายไปเรื่อย ดวงตาเรียวเล็ก สันจมูกโด่งรั้นที่ดูจะดื้อๆหน่อย รับเข้ากับริมฝีปากบางเฉียบได้เป็นอย่างดี

อาจเพราะปกติไม่ได้มองนานขนาดนี้ เขาเลยไม่เคยรู้ว่าอิมมันก็หน้าตาดีใช่ย่อย ไม่สิ.. หรือเพราะปกติมันเอาแต่ทำหน้าบึ้งใส่เขาก็ไม่รู้ ที่ผ่านมาก็โดนด่าโดนปากหมาใส่ตลอด การกระทำทั้งหมดสวนทางกับคำว่าชอบโดนสิ้นเชิง แล้วแบบนี้จะให้เชื่อได้ยังไงว่ามันชอบเขา

ยังไงก็ไม่อยากเชื่อหรอก

แต่ก็

ถ้าเจ้าตัวเป็นฝ่ายบอกมาแบบนั้น เขาก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องปฏิเสธ

น้อยคนนักที่จะได้รักแรกกับรักสุดท้ายเป็นคนเดียวกัน

เขาบอกกับเจ้าขุนแบบนั้น และสุดท้ายคำคำนี้ก็ต้องหวนกลับมาเตือนตัวเองให้ขึ้นใจ

เขายังตัดใจจากโซ่ไม่ได้หรอก แต่เดย์ก็ไม่ใช่คนที่จะพาตัวเองจมปลักอยู่กับสิ่งเดิม ในเมื่อดูยังไงก็ไม่มีหวัง อีกทั้งเขายังไม่อยากมีปัญหากับเพื่อนสนิทอย่างไอ้ลม

เขาก็ยอมถอย

“เอ้า ไหนบอกจะกอด”

“อะไร”

“ทำนิ่ง งั้นกูไม่ให้กอดนะ” เดย์หัวเราะเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทำหน้าบึ้งอีกแล้ว ริมฝีปากที่เคยเชิ่ดเบะลงในทันที หากแต่สองข้างแก้มกลับขึ้นสีแดงเรื่อในตอนที่เขาอ้าแขนออก

อ้อ

คนอย่างอิมก็เขินเป็น

เขาเพิ่งจะเคยเห็น..

ใช้เวลาสักครู่เลยทีเดียวกว่าที่ร่างเล็กจะเข้ามาสวมกอดเขา จะว่าไปแล้ว รอบนี้มันคงจะเป็นกอดแรกที่เริ่มจากความเต็มใจ ความอยาก หรืออะไรก็แล้วแต่ เพราะที่ผ่านมาพวกเขาไม่เคยกอดกันเลยสักที

ความอุ่นจากอ้อมกอดของร่างเล็กทำให้เดย์ใจเต้นได้แปลกๆ ยิ่งในตอนที่อ้อมแขนนั้นกระชับให้แน่นกว่าเดิม จู่ๆเขาก็รู้สึกอุ่นไปทั้งกาย

ความรู้สึกถูกกอดมันเป็นแบบนี้นี่เอง

เพราะที่ผ่านมาเขากอดแต่โซ่เพียงฝ่ายเดียวล่ะมั้ง รายนั้นน่ะไม่เคยกอดเขาตอบเลยด้วยซ้ำไป 

เดย์วาดแขนกอดคนตรงหน้ากลับหลังจากที่คิดได้ แขนแกร่งโอบรัดแถวๆตรงเอวแล้วกดจมูกลงไปหอมที่ตรงกลุ่มผมนิ่ม มือข้างที่ว่างกดศีรษะกลมลงจมอก ปล่อยให้เวลาผ่านไปสักพัก ทั้งห้องเงียบจนทั้งคู่ได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองดังกึกก้อง ก่อนที่เสียงอู้อี้จะดังออกมาจากหน้าอกแกร่ง

“เชี่ย”

“ไรอีกล่ะ” ร่างสูงถามต่อ

“...เปล่า”

“เขินสินะมึงอะ”

“มั่ว” อิมเงยหน้าขึ้นมอง แขนเรียวปล่อยจากเอวหนา หากแต่ตัวเขากลับโดนรวบกอดเอาไว้เหมือนเก่า

“เขินก็ยอมรับ”

“ไม่..”

“บอกให้ปากตรงกับใจบ้าง เดี๋ยวกูจูบเลย”

“...” อิมเม้มริมฝีปาก ใครจะรู้ว่าภายในอกมันแทบจะระเบิด แต่เพราะนิสัยส่วนตัวที่มีอะไรไม่ยอมพูด ก็ทำให้ยังตีหน้านิ่งได้อยู่

ถึงแม้ว่าแก้มทั้งสองข้างมันจะแดงไปจนถึงหูแล้วก็ตาม

“จูบดิ” ก่อนที่เขาจะรวบรวมความกล้าทั้งหมดเอ่ยออกไปแบบนั้น อิมสาบานได้ว่าโคตรอยากจะกัดลิ้นตาย แต่ก็ไม่ทันแล้ว 

“หึ” ทันทีที่เดย์หัวเราะแบบนั้นเขาก็ไม่มีโอกาสบอกว่าล้อเล่น

ริมฝีปากหนากดลงแนบเข้ากับกลีบปากบางในทันที มือเล็กยกขึ้นกำเสื้อตรงหน้าอกพร้อมกับขยำอย่างแรงด้วยความตกใจ เสียงดูดเม้มที่ดังก้องอยู่ในหัวทำเอาใจเต้นไม่ยอมหยุด กว่าจะรู้ตัวว่าต้องจูบตอบกลับ ลิ้นร้อนๆก็แทรกเข้ามาข้างในริมฝีปากเสียแล้ว

ลิ้นหนากว้านต้อนไปทั่ว ราวกับจะเอาความซึนออกไปเสียบ้างริมฝีปากนี้จะได้หายแข็งเสียที เดย์ประคองใบหน้าเล็กเอาไว้แล้วทั้งจูบทั้งดุน ใบหน้าคมเข้มหันไปทางฝั่งตรงกันข้ามเพื่อที่จะจูบให้ถนัดกว่าเดิม

“อือ..” รสจูบที่แสนหวานในตอนแรกเปลี่ยนเป็นความร้อน อาจเพราะเขานึกหมั่นเขี้ยวไอ้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อคนนี้เลยแกล้งดูดแรงๆไปหลายที ริมฝีปากบางบวมเจ่อไปหมด เวลาผ่านไปนานจนเขาเริ่มหอบหายใจไม่เป็นจังหวะ และแน่นอนว่าเขาทั้งคู่รู้กันดีว่าอาการแบบนี้คืออะไร

“อะ.. มึง” กายบางลอยหวือขึ้นจากพื้น ก่อนที่จะต้องหวิวในท้องเมื่อถูกโยนลงเตียตามแรงโน้มถ่วงของโลก แขนเรียวยกขึ้นสวมกอดร่างสูงในทันทีที่ตามลงมาคร่อมทับโดยที่ไม่ปล่อยให้เสียเวลา

พวกเขาจูบกันอีกครั้ง จูบทั้งหนักและเบาสลับกันไป ใช่ว่ารอบนี้มันคือจูบแรกเสียหน่อย แต่เท่าที่อิมจำได้..

เขาไม่เคยจูบกับเดย์นานขนาดนี้มาก่อนเลย

“เดย์..”

“อย่าให้ใครทำรอยบนตัวมึงอีก นอกจากกู”

“อื้อ..” 

ความแสบไล่ตั้งแต่ช่วงคอลงไปจนถึงหน้าอก ริมฝีปากหนาลากผ่านตรงไหนรอยแดงก็ปรากฎเป็นทางยาวไปตามนั้น มือใหญ่ออกแรงดึงทีเดียวเสื้อตัวที่เขาใส่อยู่ก็กระเด็นไปอยู่ข้างเตียง

อิมหลับตาลงแน่น เขาขยุ้มมือลงบนกลุ่มผมหนาในตอนที่เดย์กดจูบลงบนหน้าท้อง ร่างเล็กครางออกมาเบาๆในตอนที่ขนอ่อนลุกชัน ก่อนที่คนตัวสูงจะเหลือบตาขึ้นมามองในระหว่างที่ปลดเข็มขัดของเขาออก

สายตาที่เขาโคตรชอบ

ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่ตกหลุมรัก รู้แค่ว่าเขาเสพติดสายตานี้ ชอบถูกมองแบบนี้ ก็เลยเป็นเหตุที่ทำให้ไม่เคยปฏิเสธสักทีเวลาไอ้หมอนี่จะมานอนด้วย

“อ๊ะ..” ความเย็นของเจลทำเอาสติกลับมาสู่ปัจจุบัน อิมกลืนน้ำลายลงคอเมื่อนิ้วทั้งสองสอดเข้ามายังช่องทางหลังแบบไม่บอกไม่กล่าว เขาขมวดคิ้วมุ่นเมื่อนิ้วเรียวนั้นควงไปควงมาเพื่อขยายมันก่อน

“ถุงหมดแล้วอ่อ”

“อื้อ.. ก็มึงใช่-อะ อันสุดท้าย อื้อ! ไปวันนั้นไง”

“อยากเอา” ตาคมช้อนขึ้นมาสบอีกหน ในขณะที่ข้อมือแกร่งก็ยังคงทำหน้าที่ของตัวเอง อิมสะดุ้งเฮือกเมื่ออีกฝ่ายคลำไม่นานก็กระตุกโดนจุดกระสัน เขากำผ้าปูที่นอนแน่น สายตาจ้องกลับอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นัก

“ก็- เอาดิ”

“...”

“...”

“ให้อ่อ?” ริมฝีปากแกร่งกระตุกยิ้มขำ ก่อนจะแกล้งดันนิ้วเข้ามาจนสุดข้อ แผ่นหลังบางถึงขั้นแอ่นขึ้นเนื่องจากไม่ทันตั้งตัว

“อื้อออ.. มันลึก”

“ของกูลึกกว่านี้อีก”

“เดย์.. อ๊ะ!”

“สดจริงนะ ให้คิดอีกที” 

มือบางคว้าเอาที่คอเสื้อของอีกฝ่ายก่อนจะออกแรงดึง เดย์โน้มตัวเข้าหาในขณะที่ร่างเล็กก็ร่นตัวเข้าใกล้ ริมฝีปากทั้งคู่จรดเข้าหากันอีกรอบ จูบนี้ถือเป็นคำตอบให้ร่างสูงได้รู้ว่าเขามั่นใจมากแค่ไหนกัน

มือทั้งสองถอดเสื้อของกายสูงออกแล้วโยนทิ้งไปพร้อมกับเดย์ที่ปลดกางเกงของเขาเองด้วยความรีบร้อน

ร่างกายของทั้งคู่เปลือยเปล่าอยู่บนเตียงกว้าง ส่วนอ่อนไหวเชื่อมกันเป็นหนึ่งเดียวท่ามกลางความตื่นเต้นของคนทั้งคู่ คราวนี้ไม่มีอะไรมาขวางกั้น มีเพียงเนื้อที่แนบเข้ากับเนื้อ ความอบอุ่นที่สัมผัสต่างออกไปจากเดิม

มันบอกความรู้สึกไม่ถูก แต่ถ้าหากจะบอกว่าไม่รู้สึกดีก็คงจะเป็นการโกหก

“อ..อื้อ -มึง”

แบบนี้ถือว่ามันพัฒนาไปอีกขั้นรึเปล่านะ

“เชี่ย..ดีสัสๆ” ร่างสูงสบถกับตัวเองก่อนจะยกยิ้ม เขารั้งเอวบางนั้นเอาไว้แล้วดันเนื้อร้อนเข้าไปจนสุด กดกระแทกเข้าออกเป็นจังหวะ เสียงกระทบกันเบาๆทำเอาความร้อนแล่นไปทั่วหน้าคนตัวเล็ก

ที่ผ่านมาพวกเขามีอะไรกันแค่แก้อยากเฉยๆ แต่ในตอนนี้มันลึกซึ้งกว่าเดิมมาก แล้วมันก็รู้สึกดีเสียจนหัวใจแทบจะระเบิดตูมตาม

“เดย์..”

“ครับ”

“ต่อจากนี้..อะ- กูให้มึงคนเดียว อื้อ..เลย”

“พูดแล้วนะมึงอะ..อ่า” กายหนาเขยื้อนเป็นจังหวะต่อเนื่อง แขนแกร่งค้ำตัวเองเอาไว้กับเตียงนิ่มพร้อมทั้งจ้องเข้าไปในตาคู่สวย ในขณะที่ร่างเล็กเองก็เกี่ยวขาเข้ากับเอวสอบ

“อื้อ.. พูดจริง อ๊ะ จริงๆ”

“อืม..กูก็”

“...”

“จะมีมึงคนเดียว จะดูกับมึงแค่คนเดียวให้แน่ใจ”

“อื้อ..มึง-“

เสียงสุดท้ายหายไปเพราะจูบที่แสนหนักหน่วง การขยับกายที่สัมพันธ์กัน และรอยเล็บที่ฝังลงบนแผ่นหลัง ทุกอย่างรวมกันจนตอกย้ำให้ร่างเล็กมั่นใจ คำว่า ‘รัก’ ลอยเด่นเพียงคำเดียว ชัดเจนท่ามกลางเหตุการณ์วุ่นวาย

อิม รัก เดย์

แล้วก็ได้แต่หวังว่าสักวัน 

เดย์ จะรัก อิม... บ้างในสักวัน

#ใครเป็นแฟนใคร

กำไม้พายแน่นๆ