Episode 07 ( Mek x Brave )





WE ARE FRIEND
Mek x Brave
Episode 07
ปล. เหมือนเดิมนะคะ ก่อนอ่านตอนนี้เข้าไปอ่านจอยก่อนนะ เนื้อหาจะได้ต่อเนื่อง ep.07 ค่า http://www.joylada.com/story/59ef7baf051dc20001cea618




“มีอะไรรึเปล่า?” เสียงใสเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าคนตัวสูงเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียด หลังจากที่เมื่อครู่ออกไปจิ้มกดโทรศัพท์อยู่เป็นเวลาค่อนข้างนาน
“วันนี้เมฆไม่ได้นอนกับแจงแน่เลย น่าเบื่อจัง” ร่างสูงถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอยู่ที่ตรงข้างเตียงแล้วเบ้ปาก ท่าทางงอแงนั้นอาจจะไม่เหมาะกับใบหน้าหล่อคมนัก แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อของเมฆลดลงเลยสักนิด
“ทำไมอะ?”
“เฮ้อ..”
“ใครเรียก?” แจงเสียงแข็งขึ้นเล็กน้อย เขาจ้องร่างสูงเขม็ง ภายในใจเจ็บจี๊ดหน่อยๆ เนื่องจากคิดระแวงไปไกล แล้วก็รู้ด้วยว่าที่ตัวเองรู้สึกอยู่คงจะไม่ผิดไปจากนี้นัก
เมฆกำลังจะนอกใจเขาอีกแล้ว..
แต่เพราะว่าคบกันมานานพอสมควร ทำให้รู้ว่าถ้าโวยวายออกไปตอนนี้ นิสัยปลาไหลที่เฉไปเฉมาและสามารถทำให้ตัวเองถูกได้ตลอดเวลาก็คงจะช่วยให้เมฆรอดไปอยู่ดี เพราะฉะนั้นแจงจึงเรื่องที่จะใจเย็นเอาไว้ก่อน
“แม่เรียกครับ”
“ทำไมช่วงนี้คุณแม่เรียกบ่อยจัง? เมื่อก่อนออกจะปล่อยลูกชาย” ร่างเล็กถามทีเล่นทีจริง และแน่นอนว่าการพยายามจับผิดมันไม่ได้ผล เมื่อบนสีหน้าของชายที่เขารักยังคงเป็นปกติ ไม่ได้มีท่าทางล่อกแล่กอะไรเลยด้วยซ้ำไป
“ช่วงนี้งานที่บริษัทเยอะมากอะ ไหนจะมีงานเวิร์คช็อป โปรเจคขยายสาขาใหม่ แล้วก็ประมูลเครื่องประดับอีกด้วย”
“อ้อ”
“อีกไม่นานคุณแม่เขาก็จะวางมือ เมฆก็จะได้เลื่อนขั้นเป็นผู้บริหารสูงสุด ก็เลยต้องฟิตทำงานซะหน่อย”
“เข้าใจแล้ว”
“งอนไหม? ที่ไม่ค่อยมีเวลาให้”
“ถ้าเอาเวลาไปทำงานก็ไม่งอนหรอก เคยงอนที่ไหนกัน” แจงพองแก้ม ตากลมมองหน้าคนเป็นแฟน ก่อนที่มือหนานั้นจะส่งมาลูบหัวเขาเบาๆ
“ก็ทำงานนั่นแหละครับ ว่างตอนไหนก็ให้แฟนคนนี้คนเดียวเลย”
“ปากหวานตลอด”
“ชิมดิ อยากจูบพอดี”
ริมฝีปากบางเฉียบถูกทาบทับด้วยคนตัวสูง แจงหลับตาลงเบาๆ รับสัมผัสที่อีกฝ่ายมอบให้พร้อมทั้งเม้มริมฝีปากตอบ พวกเขาจูบกันเพียงเบาๆ ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรมากมาย และสัมผัสที่อบอุ่นนั้นก็ทำให้ภายในหัวใจรู้สึกชาๆ
เมฆจะจูบกับคนอื่นแบบที่จูบกับเขารึเปล่านะ
แค่คิดก็หวงขึ้นมาเฉยๆ แจงเป็นฝ่ายถอนจูบออกมาก่อน หลังจากนั้นก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วยิ้มให้กับอีกฝ่าย
“ถ้าอย่างนั้นขับรถดีๆนะ ถึงบ้านแล้วบอกด้วย”
“ได้ครับ” เขาตกปากรับคำเช่นกัน ก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถมาควงเล่น เมฆไม่รอช้า เดินไปหอมแก้มคนเป็นแฟนอีกทีแล้วค่อยพาตัวเองออกจากห้อง
รถคันหรูขับออกมาจากคนโดที่เขาคุ้นเคย มุ่งหน้าสู่ห้างสรรพสินค้าที่นัดกับเบรฟเอาไว้เมื่อสักครู่ เป็นเพราะรถค่อนข้างจะติดทำให้เขามาถึงตอนที่ใกล้ได้เวลาพอดี ร่างเล็กยืนหน้างออยู่ตรงหน้าโรงหนัง เมื่อเมฆเห็นดังนั้นจึงเข้าไปสวมกอดแล้วหอมแก้มเบาๆหนึ่งที
“ไม่อายคนอื่นเหรอ?”
“อายทำไม คนรักกัน”
เบรฟอมยิ้มน้อยๆ คำหวานจากอีกฝ่ายทำให้ความโกรธหายไปในชั่วพริบตา มือเล็กส่งไปหยิกแก้มของร่างสูงเบาๆ หลังจากนั้นก็ยื่นตั๋วหนังให้กับอีกฝ่าย
“อยากกินอะไรไหม?”
“อยากกินกล้วย”
“กล้วยมันมีขายที่หน้าโรงหนังเหรอครับหืม” เมฆแสร้งทำเป็นใสซื่อ เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างคนไม่รู้ความ แล้วนั่นก็ทำให้เบรฟหัวเราะออกมาเบาๆ
“เดี๋ยวก็รู้”
“อ่า.. คุ้มแล้วสินะที่มาหาวันนี้”
“ก็บอกแล้ว อยู่กับเบรฟ เบรฟทำให้เมฆได้ทุกอย่างแหละ เมื่อไหร่จะมาอยู่ด้วยซักที”
“เรื่องแบบนั้นเบรฟต้องใจเย็นสิครับ” แขนแกร่งยกขึ้นโอบคนตัวเล็กกว่า มือหนาทาบวางลงบนหัวกลมมนแล้วขยี้เบาๆด้วยความเอ็นดู
เมฆก็เป็นแบบนี้ เขาทรีตคนอื่นดีจนใครๆต่างก็หลงไหล
ทั้งคู่เดินเข้าไปในโรงหนังด้วยกัน เพราะเป็นรอบดึก และวันพรุ่งนี้ก็ไม่ใช่วันหยุด จึงไม่มีคนเยอะนัก พวกเขาครองแถวด้านบนเพียงคู่เดียว และแถวด้านหน้าเองก็ไม่มีคน บรรยากาศช่างแสนเป็นใจ เปิดโอกาสให้ได้สวีทได้อย่างไม่ต้องกลัวใคร
เบรฟเลือกที่จะนั่งทางด้านซ้าย ก่อนที่คนตัวสูงจะย่อตัวลงตาม ที่กั้นแขนไม่ได้ถูกดึงลงมาเป็นส่วนเกินให้กับทั้งคู่ และแน่นอนว่าร่างเล็กเองก็เขยิบไปนั่งซะชิดกับคนข้างๆอย่างไม่รอช้า
“คิดถึงมากๆเลยรู้ปะ”
“เมฆก็คิดถึงเบรฟครับ”
“ทำเป็นพูด ใครๆก็รู้ว่าเบรฟคิดถึงเมฆมากกว่า”
“หึ ผมรู้ตัวของผมดี” จมูกโด่งกดหอมเข้าที่ข้างแก้มซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่งไฟในโรงหนังดับลง รอบตัวมืดสนิทพร้อมกับโฆษณาที่ฉายอยู่ตรงหน้าจอ แสงไฟวิบวับไม่ได้ทำให้ใครเห็นว่าพวกเขาสวีทกันชัดนัก เบรฟถอดเสื้อคลุมที่ตัวเองใส่มาแล้ววางลงบนหน้าขาของอีกฝ่าย
“ไม่หนาวเหรอ?”
“ไม่อะ เดี๋ยวก็ร้อนแล้ว”
“รู้ได้ไงว่าจะร้อน”
“ถ้าเมฆเหงื่อไม่ออก ก็จะทำให้น้ำอย่างอื่นออกมาแทน”
“โอ้โห เดี๋ยวนี้ร้ายนัก” เมฆหัวเราะเบาๆ เขาล่ะชอบนักคนที่กล้าๆในเรื่องอย่างว่า พนันได้เลยถ้าหากพูดเรื่องนี้กับแจง แจงก็คงจะตี หรือไม่ก็บอกให้หยุดพูดไปเลย
“ไม่ชอบหรอ?”
“ชอบที่สุดเลยครับ” แขนแกร่งกระชับกอดให้แน่นมายิ่งขึ้น ก่อนที่จะนั่งคุยหยอกกันไปในระหว่างที่รอตัวหนังเริ่มฉาย เบรฟซบหน้าเข้ากับแผงอกแกร่ง แม้ว่าแอร์ในโรงจะเย็นยังไงเขาแต่ก็ได้รับความอบอุ่นจากร่างสูงอยู่ดี
ก่อนที่มือใต้เสื้อกันหนาวจะเริ่มซุกซนเมื่อร่างสูงจดจ่ออยู่กับหนังตรงหน้า เมฆลอบยิ้มในขณะที่ฝ่ามือร้อนลูบไปตามเป้ากางเกงผ่านผ้ายีนส์ที่เขาสวมใส่ จนกระทั่งสัมผัสได้ถึงเจ้าเมฆตัวน้อยที่ยังคงหลับไหล แน่นอนว่ามันยังไม่แข็งตัว และเบรฟเองก็วางมือทาบลงตรงนั้น ก่อนจะลูบไปลูบมาเป็นจังหวะเนิบนาบ
คนนอนแล้วถูกสะกิดก็ย่อมต้องรู้สึกตัว เจ้าสิ่งที่อยู่ภายใต้กางเกงก็เป็นแบบนั้น..
แกนร้อนเริ่มจะตึงขึ้นจนกางเกงเป็นรอยนูน เบรฟทั้งบีบทั้งขยำ เค้นคลึงจนกระทั่งมันขยายใหญ่เต็มที่ กางเกงขาเดฟที่อีกฝ่ายใส่มาดูจะเป็นอุปสรรค์เหลือคณา ร่างสูงถึงกับถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วก้มลงมากดจมูกหอมตรงหัวพร้อมกระซิบพูด
“อึดอัดเลยครับ”
“ใหญ่เองทำไม”
“อ้าว ไม่ชอบของใหญ่หรอ”
“ไม่รู้..”
“ถ้ามันเล็กเบรฟก็ไม่เสียวหรอก” เมฆหัวเราะร่วน ก่อนที่เขาจะล้วงมือลงไปปลดกระดุมกางเกงออกด้วยมือเพียงข้างด้วย
“ทนไม่ไหวหรอ”
“มันแน่นอะ เดี๋ยวน้องหายใจไม่ออกทำไง”
“เอาออกมาสิ”
“เอาออกมาให้หน่อยครับ”
สิ่งร้อนถูกควักออกมานอกกางเกงตามคำสั่ง เบรฟกำมันเอาไว้ก่อนจะร้องอื้อหือออกมาจากในลำคอ ขนาดของมันขยายใหญ่จนเต็มมือเล็ก ปลายนิ้วเรียวลองเลื่อนไปแตะคลำดูที่หัว เขาพบน้ำหนืดๆซึมออกมาเล็กน้อย
“อะไรจะอยากขนาดนั้น”
“โอ้โห โดนล้วงโดนเล่นแบบนี้ ผมเป็นหุ่นยนต์มั้งครับ”
“แล้วชอบปะล่ะ”
“ชอบดิ รูดหน่อย” เบรฟเงยหน้าขึ้นไปจุ้บปากของอีกฝ่าย ก่อนที่มือบางจะค่อยๆรูดแกนเนื้อที่อยู่ภายใต้เสื้อคลุม ความใหญ่ของเมฆนั้นกำแทบจะไม่รอบ ร่างเล็กรูดขึ้นรูดลงเป็นจังหวะเนิบนาบ ในจังหวะที่ขึ้นมาด้านบนก็ใช้ฝ่ามือนวดคลึงบริเวณส่วนหัวไปด้วย
ขนาดมือเบรฟยังใช้ได้ดี
ร่างสูงเอนหลังพิงเบาะจนเต็มน้ำหนัก กลืนน้ำลายลงคอ แสร้งทำเป็นจดจ่ออยู่กับหนัง แต่จริงแล้วความเสียวตรงกลางหว่างขากลับทำให้เขาแทบไม่รู้เลยว่าคนในจอทำอะไรกันบ้าง
“ซี๊ด..”
“โห นิ่งอยู่ได้ตั้งนาน”
“เสียวนะเบรฟ จะให้กูครางปะล่ะ เขาจะได้รู้ว่ามึงเล่นของกูอยู่”
“ฮึ ใครจะมาได้ยิน” เบรฟยังคงรูดต่อ ร่างเล็กยิ้มอย่างผู้กุมชัย ในขณะที่น้ำลายในคอของเมฆหนืดขึ้นเรื่อยๆเนื่องจากความอดกลั้น
น้ำหนืดซึมออกมาตรงส่วนหัวเยอะเสียจนแกนร้อนแฉะส่วนปลาย มันยิ่งทำให้เบรฟรูดขึ้นลงได้ถนัดขึ้น และแน่นอนว่าเมฆเองก็เสียวโคตรเช่นกัน
“เบรฟ.. อ่า..”
“เรียกทำไมที่รัก”
“อมให้หน่อย”
ร่างเล็กยักไหล่ เขาโน้มหน้าขึ้นไปหอมแก้มเมฆฟอดใหญ่ก่อนจะก้มหน้าลงไปมุดอยู่ตรงกลางหว่างขา ริมฝีปากร้อนครอบครองแกนกายตรงส่วนหัว ดูดดุดอย่างแรงจนคนหน้านิ่งถึงขั้นขากระตุกเพราะความเสียว
เชี่ย..
เขาไม่คิดว่าการเอาท์ดอร์กับคนตรงหน้าจะตื่นเต้นอะไรขนาดนี้
ใบหน้าเล็กผงกขึ้นผงกลง เป็นเพราะพื้นที่จำกัดทำให้ไม่สามารถอมมันเข้ามาจนสุดได้ แต่เพียงแค่เบรฟใช้ลิ้นเล่นตรงหัวแบบรัวๆก็ทำเอาคนตัวสูงถึงกับนั่งไม่ติดเบาะ
เขาเสียว มันมากเสียจนอยากจับคนตรงหน้ามากระแทกแบบแรงๆ
หน้าท้องเกร็งแน่น ในขณะที่ใจหวิวๆตอนได้ยินเสียงดูดเม้ม เบรฟใช้ลิ้นดุนไปตามรอยแยก ก่อนจะอ้าปากครอบครองแล้วดูดแบบรัวๆจนเขาถึงขั้นกัดฟันแล้วหายใจหอบ
“บ..เบรฟ อ่า..”
“อือ..อึก” ถึงขนาดโดนเรียกก็ยังไม่ยอมหยุด เบรฟดูดรัวๆราวกับว่ามันเป็นของแสนอร่อย แล้วนั้นก็ทำให้เมฆอดทนไม่ไหวอีกต่อไป
“ไม่ไหวแล้วเบรฟ ซี๊ด.. อยากเอา”
“ฮื่อ หิวน้ำ” ใบหน้าเนียนโผล่ออกมาจากเสื้อคลุม เบรฟมองเขาตาเยิ้ม แล้วนั่นก็ยิ่งปลุกอารมณ์ให้อีกฝ่าย
“ไปเอากัน”
“ขอน้ำนึงก่อน กำลังอร่อยเลย”
“มึงจะอมจนกูแตก?”
“อือฮึ” ร่างเล็กตอบกลับด้วยสีหน้าซุกซนก่อนจะยกยิ้ม
“ไม่เมื่อยปาก?”
“ลองดู ทนไม่ไหวหรอ?” 
“เสียวสัสเลยครับ”
“ตั้งใจดูหนังสิ นี่จะกินต่อแล้ว”
พูดจบก็มุดหายเข้าไปต่อ เมฆถึงขั้นใจสั่นเมื่อเขาถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนอีกครั้ง คราวนี้ร่างเล็กดูดเม้มมันอย่างไม่ปราณี แถมยังใช้มือประคองตรงส่วนโคนแล้วรูดขึ้นลงด้วยอีกต่างหาก
ให้ตาย
ให้ตายเถอะ
“มันจะ..อ่า เลอะนะครับคนเก่ง”
เบรฟไม่ยอมคุยกับเขา ร่างเล็กเอาแต่ตั้งหน้าตั้งแต่ดูดอมจนเสียงเล็ดรอดออกมา เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าทรมานกับการตีหน้านิ่ง เขาจำเป็นต้องแกล้งดูหนังไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่ส่วนกลางลำตัวเสียวจนขึ้นมาถึงท้อง ถ้าอยู่ที่ห้องจะครางจะผ่อนเสียงอะไรก็ได้ แต่ตรงนี้มันใช่ซะที่ไหนกันล่ะ
“เบรฟ..” มือหนาวางทาบลงบนหัวกลม เมฆแขม่วท้องเพราะความเสียวอีกครั้ง ในตอนที่ความเร็วของการรูดเยอะขึ้นเรื่อยๆ
เขาสูดปากเสียงแผ่ว ตาจ้องอยู่ที่จอ แต่ในหัวกลับคิดว่าตัวเองกำลังเอาร่างเล็กอย่างรุนแรง 
“กินให้หมด-อะ นะมึง”
“อื้อ..อื้อ”
“เชี่ย.. ดูดอีก จะมาละ...” เสียงทุ้มหอบไปหมดเพราะความอัดอั้น เขาอิงหัวกับเบาะแล้วหลับตาลง มือเผลอบีบท้ายทอยของร่างเล็กเพื่อระบายอารมณ์ ก่อนจะเลื่อนขึ้นมากดศีรษะให้จมลงลึกในขณะที่ความอึดอัดพุ่งทยานออกมา
“อ่า..เบรฟ รูดมันๆ”
“อื้อออ”
“เร็ว ยังออกไม่หมด โอย.. เบรฟดูด”
ร่างเล็กหลับตาปี๋ ความอุ่นร้อนพุ่งเข้ามาจนเต็มริมฝีปาก แล้วมันก็เยอะจนแทบจะสำลัก เมฆเกร็งไปหมดทั้งกาย เขากัดริมฝีปากแน่นเพื่อยับยั้งอารมณ์ก่อนที่เบรฟจะเงยหน้าขึ้นมาจากตัก
“กลืน”
“อึก.. เยอะจัง”
“มันเสียวมาก” 
ริมฝีปากบางยิ้มกริ่มแล้วเลื่อนแขนไปสวมกอดคนข้างๆ “เมฆชอบมั้ย?”
“ชอบ ทำไมอมเก่งขึ้นทุกวัน”
“ก็รู้ว่าเมฆชอบเลยต้องทำให้เก่งๆ”
“รักตาย”
“อย่าหยุดรักนะ”
“ครับ” เขาหอมเบรฟที่หน้าผาก ก่อนร่างเล็กจะเงยหน้าขึ้นจูบตรงปลายคางด้วยเช่นกัน
“ไปห้องน้ำกันมั้ย”
“อยากหรอ”
“อยากดิ ก้มลงไปอมอยู่ตั้งนาน”
“หนังไม่ดูแล้ว?”
“ไว้ค่อยมาดูใหม่ ให้ดูต่อตอนนี้ก็ไม่ไหวหรอก มันปวด”
เบรฟพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน เขาดึงแขนของเมฆให้เดินตามมา ร่างสูงลอบยิ้มให้กับความใจกล้านั้น เพราะจะว่าไปแล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขากับเบรฟจะลองเปลี่ยนสถานที่ใหม่ๆ
ห้องน้ำในตอนที่หนังฉายไร้ผู้คน เหมาะแก่การที่ทั้งคู่จะใช้มันเป็นสถานที่เริงรัก เบรฟดึงเมฆให้เดินเข้าไปยังห้องน้ำด้านในสุด เขารีบถอดกางเกงออกด้วยความรีบร้อน ในขณะที่เมฆเองก็คว้ากายบางมากดจูบ
ไฟรักถาโถมเข้าใส่ทั้งสองคน ระยะเวลาที่จำกัด บวกกับห้องน้ำที่แสนจะคับแคบ และเวลาที่ต้องเร่งทำเพื่อหนีผู้คน ทำให้อารมณ์เกิดขึ้นมาอีกครั้ง
มือใหญ่สาวแกนกายของตัวเองจนกระทั่งมันแข็งขึ้นมาอีกรอบ เขาจับเบรฟให้หันไปยันแขนไว้กับชักโครกแล้วรั้งสะโพกบางเข้ามาแนบชิด ช่องทางแดงซ่านทำเอาคนมองเลียริมฝีปาก ก่อนจะหยิบถุงยางออกมาจากกระเป๋าสตางค์แล้วสวมเข้าที่ตรงส่วนหัว
“อย่าร้องดัง” ร่างสูงกระซิบแบบยิ้มๆ มือหนารูดถุงยางจนถึงโคนแล้วนำปลายหยักไปจ่ออยู่ตรงช่องทางสีสด
“ถ้าเมฆเอาแรงก็ไม่รู้ด้วยนะ..”
“ผมจะพยายามทำเบาครับ”
“อึก..” เบรฟกัดริมฝีปากเมื่อแกนใหญ่กดเข้ามาในตัวเขา ความบีบรัดทำเอาร่างสูงขบสันกรามแน่น เขาผ่อนลมออกมาจากริมฝีปาก เอวสอบค่อยๆเคลื่อนเข้าไปชิดกับแก้มก้นเนียนจนกระทั่งเข้าไปได้สุดลำ
เบรฟก้มหน้าลงฟุบกับแขน เขาถูกขยำก้นเล่นในขณะที่รอเวลาปรับตัว ก่อนที่คนด้านหลังจะค่อยๆซอยเอวเนิบนาบเมื่อเริ่มรู้สึกว่าขยับได้ดี
การทำกันในที่สาธารณะต้องเงียบที่สุดพวกเขารู้ดี แค่มันสวนทางกับความเสียวที่ก่อเกิด ตอนนี้เบรฟเข้าใจแล้วว่าเมฆทรมานยังไงในโรงหนัง แต่เขากลับรู้สึกยิ่งกว่าเพราะเมฆไม่ได้โดนกระแทกแบบหนักหน่วงเช่นในตอนนี้
“บะ..เบา อะ—” เบรฟอ้าปากค้าง เขานิ่วหน้าด้วยความเสียวเพราะเมฆซอยเอวไม่ยอมหยุด ส่วนปลายกระทุ้งเข้าหาจุดที่ตรงด้านในแบบเต็มๆ แถมสะโพกยังถูกล็อคเอาไว้ที่เดิมอย่างเอาแต่ใจอีกด้วย
ฟันคมกัดลงบนริมฝีปากอย่างแรงเพื่อกลั้นเอาไว้ เบรฟกลั้นเสียงครางอย่างสุดความสามารถ หากแต่คนด้านหลังก็ดันแกนร้อนเข้ามาย้ำๆอย่างไม่คิดที่จะช่วยกันเลยสักนิด
“อื้อ.. ฮึก”
“ชู่ว..”
เหมือนว่าเขาจะโดนเอาคืน..
เมฆลอบยิ้มเมื่อเห็นว่าร่างเล็กทรมาน เขาบีบแก้มก้นเนียน จับมันแยกออกจากกันแล้วแกล้งดันตัวเองเข้าไปลึกๆถี่ๆ การกระทำเช่นนั้นส่งผลให้เสียงครางเล็ด เบรฟหันไปมองอย่างโกรธๆ ยิ่งทำให้ร่างสูงชอบใจมากกว่าเดิม
“กูบอกให้..อื้อ- เบาๆ”
“ก็คนมันจะแตก ซอยเบาๆมันไม่ออก” ร่างสูงกระซิบตอบ ก่อนจะส่งมือไปปิดปากคนตรงหน้าแล้วกอดกายบางเอาไว้แน่น
บทรักที่ร้อนแรงเริ่มขึ้นอีกครั้ง เอวสอบขยับซอยเข้าแบบรัวๆ บ่งบอกว่าจุดสูงสุดใกล้เข้ามาถึงในไม่ช้า 
เบรฟถูกปิดปากแน่น เขาเสียวซะจนน้ำตาคลอเบ้า ไม่รู้ว่ามันดีรึเปล่ากับการชวนกันมาเปิดโลกใหม่ที่โรงหนัง ถ้าถามว่าเสียวมั้ย ก็มากอยู่ แต่เสียวแล้วร้องไม่ได้ก็ทรมานมากๆเช่นกัน
ทั้งคู่กัดฟันพาตัวเองไปถึงฝั่งฝัน เหงื่อเม็ดใหญ่ซึมออกตามหน้าผากและลำตัว ลมหายใจหอบถี่ปนกันเป็นหนึ่งเดียว เนื้อตัวแนบชิดไร้ช่องวาง กายเล็กสั่นคลอนไปตามแรงไส พร้อมกันนั้นมือบางก็รูดรั้งเนื้อร้อนไปตามจังหวะ
เสียว
มีแต่คำนี้เด่นอยู่ในหัว ทั้งสองคนโถมกายเข้าใส่กันด้วยความเร็ว ใจลุ้นให้ไม่มีคนเดินเข้าห้องน้ำในจังหวะไคลแม็กซ์ และดูเหมือนว่าสวรรค์ก็จะยังเข้าข้างพวกเขาอยู่
“อ่า...”
“ฮึก! อื้-“ เบรฟถูกดึงเข้าไปประกบปากในตอนที่เผลอหลุดเสียงคราง มือเล็กสาวเนื้อร้อนแบบรัวๆ ปลดปล่อยน้ำหนืดลงสู่พื้นตรงหน้าจนหมดสิ้น พร้อมกับเมฆเองที่ถอนแกนกายออกมารูดถุงยางทิ้งถังขยะ
“แฮ่ก..”
“สองน้ำ ตัวกูเบาหวิวเลย” คนตัวสูงหัวเราะร่วน แล้วดึงทิชชู่มาซับเหงื่อให้กับร่างเล็ก
“ขาอ่อนแล้ว”
“ใครชวนครับหืม”
“ไม่เห็นมีใครเข้ามาเลย กูจะกลั้นเสียงเพื่อ” เบรฟหน้ามู่ ขาเรียวเดินออกจากห้องน้ำไปยังที่ล้างมือ
“ตื่นเต้นดี”
“เหนื่อย หิวด้วย”
“กินกล้วยไม่อิ่ม?” คนขี้เล่นหัวเราะร่วน
“กล้วยนี้กินแล้วเหนื่อย เข้าแมคกันดีกว่า แล้วกลับห้อง วันนี้เมฆนอนกับเบรฟนะ”
“ครับ แต่พรุ่งนี้ตื่นเช้านะ ต้องไปบริษัท”
“ตื่นกี่โมงก็ได้ กูทำกับข้าวให้อยู่แล้ว ขอให้นอนด้วยก็พอ”
“น่ารัก”
“เขาเรียกเมียที่ดี”
เมฆเงยหน้าหัวเราะ ร่างสูงคว้าคนน่ารักเขามากอด ก่อนจะพากันเดินออกจากห้องน้ำมาด้วยรอยยิ้ม 
มือหนาหยิบเอาโทรศัพท์ออกมากดดูข้อความที่ค้างเอาไว้ เขาเม้มริมฝีปากก่อนจะรีบล็อคหน้าจอโทรศัพท์เมื่อเบรฟหันมามอง
“แจงทักมาหรอ”
“อ่า ตอนแรกบอกว่าถึงบ้านแล้วจะบอก แต่ลืม”
“ทำไงล่ะ?”
“เดี๋ยวกลับถึงห้องเราค่อยโทรหาละกัน”
เมฆพูดแบบนั้นแล้วเก็บโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋า
ยังไงแจงก็เชื่อเขาอยู่แล้ว ถึงจะรู้สึกผิดอยู่หน่อยๆ แต่ก็.. มีเวลาง้อถมเถไป

...
tag : #ใครเป็นแฟนใคร
เนื้อหาทั้งหมดอยู่ในจอยลดานะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ♥
 

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม